nano'nun dramhanesi

Yönetmen M. Tayfur Aydın’ın ilk uzun metraj filmi olan İz (Reç) Yavuz Ekinci’nin 
“İncir” adlı öyküsünden uyarlanmış. Filmin senaryosunu yönetmen Aydın yazmış. 
Son seyrettiğim iki Türk filminden (Nar ve Dedemin İnsanları) umduğumu bulamadığım için İz’i izlemeye başlarken inşallah güzel bir filmdir diye içimden geçirmedim değil.

80 yaşlarındaki Şeristan nine, oğlu Mirza ve torunlarıyla İstanbul’un varoşlarında yaşamaktadır. Devletin zorla boşalttığı köylerinden 20 yıl önce İstanbul’a göç etmek zorunda kalmışlardır. Şeristan nine hastalanır ve oğlundan kendisini köyüne götürmesini ister. Oğlu Mirza'ya; “Eğer yapabiliyorsan, buna cesaretin ve gücün varsa... beni vatanıma götür, oraya göm.” der. Ufak torunu Hevi’nin de yapacakları yolculuğa katılmasını ister. Böylelikle film yol filmine dönüşür. Trenle Batman’a yapılan iki günlük yolculuğa ve sonrasına şahit oluruz. Spoiler vermemek adına daha fazla yazmak istemiyorum.




Doğunun coğrafyasının etkileyici görselliği, müzikleri (özellikle ninenin trende söylediği türkü) ve çarpıcı finaliyle sevdiğim bir film oldu İz (Reç). Filmin insana odaklanması filmi daha da özel kılıyor. Bir oğlun anasına verdiği sözü tutmak için çabalaması seyre değer. Son karesinde öylece kalakaldığım ender filmlerden biri...

Do-ga-ni, 2005 yılında Güney Kore'de Gwangju şehrindeki işitme engelli çocukların kaldığı yatılı bir okulda yaşanmış gerçek olayları aktarıyor. Okul Müdürünün ve iki öğretmenin okuldaki bazı kız ve erkek çocuklarına uyguladıkları fiziksel şiddet ve cinsel tacizleri anlatan film, davanın mahkeme sürecine de yer veriyor.

Jee-young Cong'un romanından uyarlanan filmin senaryosu yönetmen Dong Hyeuk Hwang'a ait. Başrollerde Yoo Gong ve Yu-mi Jeong yer alıyor. Filmde gerçek taciz davasında adı geçen 6 öğretmen ve diğer çocukların hepsine yer verilmemiş. Ayrıca filmin yayınlanmasından sonra Gwangju şehrinde yaşanan protestolar sonucu okul Kasım - 2011 yılında kapatılmış.



In-ho Kang (Yoo Gong) annesini ve kızını Seul'de bırakıp, Gwangju şehrindeki
Ja Ae İşitme Engelliler Okulunda resim öğretmeni olarak göreve başlar. In-ho Kang okulda yaşanan bir olay sonrasında, bazı çocukların fiziksel şiddete ve cinsel tacize maruz kaldığını öğrenir. İnsan Hakları Derneğinde çalışan Seo Yoo-Jin (Yu-mi Jeong) ile birlikte iki erkek ve  iki kız çocuğuna uygulanan bu insanlık dışı olayı kamu oyuna duyurup, bu suçu işleyen adamların cezalandırılmalarını sağlamaya çalışırlar.Sağlamaya çalışırlar diyorum çünkü yetkili kurumlar olayın kendi kurumlarını ilgilendirmediğini, diğer kurumun soruşturması gerektiğini söylerler.

Devlet kurumları tarafından sahip çıkılmayan çocukların mahkeme süreci boyunca da
bu iki genç insan çocukların yanlarından bir an olsun ayrılmazlar. Suçu işleyen iki kişi okulun kurucusunun oğulları olunca, adamların suçsuz olduklarını savunan yardakçıları da çok olur. Çocuklara inanmayan, inanmak istemeyen bazı kişiler müdürün kiliseye yaptığı yüklü yardımları dile getirirler. Yargılanan okul Müdürü ve kardeşi paranın gücünü ve nüfuzlarını da kullanarak Hakim ve Savcıyı bile satın alırlar.


Ufak çocukların kamera karşısında ifade verişleri, mahkeme salonunda yaşananlar, büyükannesinin davadan çekildiğini öğrendiğinde Min Soo'nun isyanı ve video kayıtlarını savcıya teslim eden iki genç insanın mahkeme salonunda yaşadığı şok... filmin açılışında ufak oğlanın intiharı en sarsıcı sahnelerdi...

Çocuk oyuncular öylesine başarılı performans sergilemişler ki, bir an sanki olayın belgesel kayıtlarını izliyor hissine kapılıyorsunuz. Ayrıca yönetmen yaşananları tüm gerçekliği ve yalınlığıyla aktarmış. Son dönem izlediğim en etkileyici filmlerden biri oldu "Silenced". İşitme engelli çocukların yaşadıklarına kulaklarını tıkayan yürekleri engelli insanları izledikçe isyan ettim. Bu dünya tatlısı çocukların başına gelenleri izlerken bazen küfretmedim desem yalan olur... Onlarla bir ben de ağladım, yüreğim sıkıştı.

Do-ga-ni, daha geçen aylarda ülkemizde yaşananları hatırlattı bana. 13 yaşında
26 erkeğin tecavüzüne uğrayan N.Ç.'nin davasında alınan karar Türkiye'yi ayağa kaldırmıştı. Kendi rızasıyla birlikte olmuştur diye hükme varmıştı mahkeme. 26 kişinin titrlerini düşünürseniz....

Adalet kavramının her ülkede aynı şekilde uygulandığını seyretmek adalet sistemine olan inancımızı da yerle bir ediyor. Adaletin terazisinin nüfuzlu ve maddi gücü elinde bulunduran kişilerin tarafına ağır bastığını bir kez daha gözler önüne seriyor film.

Adaletin adil şekilde uygulandığı, gerçek suçluların doğru düzgün yargılandığı, tecavüzlerin - şiddetin olmadığı bir toplum bulmak ne kadar zorlaştı dünya denen cehennemde...

Bu film gelecekle ilgili umutlarımı aldı götürdü bir anlamda....

Lin Qianyu’nun “Detective Dee and the Mystery of the Phantom Flame” adlı romanından sinemaya uyarlanan film, Tang Hanedanının Hükümdarlığı zamanında geçen bir dedektiflik hikâyesini anlatıyor. Tsui Hark'ın yönettiği filmin başrollerini